Staatsomroepen in de woestijn
Still uit ‘Citizen Kane’, film uit 1941 van en met Orson Welles (public domain)
Het verdienmodel van commerciële omroepen is eenvoudig. Trek met je content veel mensen en verkoop hun ogen en oren door aan adverteerders en sponsors. Doe dit zowel bij het brede publiek als bij specifieke doelgroepen. De meeste adverteerders bereiken liever een selecte groep gelijkgestemden dan een massapubliek. Hondenbezitters, autofanaten, tuiniers en foodies. Garagisten en juristen, parachutisten en violisten. Bouw vervolgens merken met je bladen en kanalen, en creëer merktrouw. Komen de lezers en kijkers terug, dan doen adverteerders dat ook.
In het rare land aan de overzijde van de grote plas zit aan alles wat naar collectiviteit ruikt per definitie een luchtje. De Europese publieke omroep is daarop geen uitzondering. Wie betaald wordt met overheidsgeld kan nooit onafhankelijk van diezelfde overheid opereren. Dat moet wel eindigen in een staatsomroep naar communistische snit.
Intussen legt Rupert Murdoch bijna een miljard dollar op tafel en gaat FOX News door alsof er niets is gebeurd.
Dat woord ‘staatsomroep’ dook een jaar of tien geleden wel eens op in een tweets van journalisten van RTL en SBS als die de collega’s van de NOS wilde stangen. Waarop die van de NOS het als geuzennaam gingen gebruiken. Dat is verleden tijd sinds boeren en complotdenkers hun ongenoegen ook op journalisten botvieren, in het bijzonder op die van de publieke omroep. NOS-reportagewagens en -plopkappen gaan inmiddels anoniem door het leven. Het is misschien overdreven te stellen dat het woord ‘staatsomroep’ salonfähig is geworden – maar niet héél overdreven. ‘s Lands liberalen gniffelen erom, getergd als ze zijn dat het nog altijd niet is gelukt om de omroep geheel aan de markt over te laten.
Inmiddels is ondubbelzinnig vast komen te staan dat in Amerika Fox News willens en wetens de leugens van Trump en de zijnen over verkiezingsfraude heeft rondgebazuind. Niet omdat ze die geloofden, en evenmin om de voormalige president te steunen. Wel om de terugval in kijkcijfers en (dus) advertentie-inkomsten tegen te gaan. In Duitsland kwam in dezelfde week naar buiten dat de baas van het Springer-concern, eigenaar van onder meer BILD, Business Insider en Politico, zijn redacties een politieke lijn laat uitdragen waarvoor Geert Wilders zich niet zou schamen.
Publieke omroepen, of in het algemeen publiekrechtelijke mediaorganisaties, dienen zich niet te verantwoorden tegenover aandeelhouders, maar tegenover de samenleving. En hoe ondoorzichtig het toezicht op de mediawet ook mag zijn: er is zelfreinigend vermogen. Als aspirant-omroep Ongehoord Nederland zich herhaaldelijk niet aan de journalistieke code van de NPO wenst te houden, gaat er een verzoek naar Den Haag om die omroep uit het bestel te knikkeren.
Intussen legt Rupert Murdoch bijna een miljard dollar op tafel en gaat Fox News door alsof er niets is gebeurd. Doet u mij dan toch maar een staatsomroep.
Deze column verscheen in Vakblad IP|Informatieprofessional, jaargang 27 nummer 4, mei 2023.
Staatsomroepen in de woestijn by Frank Huysmans is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
bedrijf (zzp) en site van Frank Huysmans, bijzonder hoogleraar Information Society en onderzoeker/adviseur in media, informatie en communicatie. 