
Cartoon gemaakt met ChatGPT
Sam Altman was de baas van OpenAI, toen even niet, en toen toch weer wel. Hij stond naast Donald Trump, die president van Amerika was, toen een tijdje niet, en toen weer wel. Trump kondigde een pakket investeringen in de Amerikaanse AI-infrastructuur aan ter waarde van 500 miljard dollar. Altman had hem namelijk ingefluisterd dat de VS flink in AI moesten gaan investeren om China voor te blijven.
Een kleine week later lanceerde het Chinese DeepSeek een chatbot die net zo goed met mensen kon babbelen als Altmans ChatGPT, maar tegen een fractie van de kosten. Nog geen 6 miljoen dollar hadden de Chinezen nodig gehad om het ding aan de praat te krijgen. Daarvoor hadden ze ‘slechts’ 2.048 grafische processoren van het Amerikaanse Nvidia laten draaien. (Hoe die ondanks een exportverbod achter de Grote Muur zijn terechtgekomen, vertelden ze er niet bij.)
Gevolg: DeepSeek-paniek. Op de beurzen zegen de koersen van techbedrijven ineen. Nvidia raakte in een paar uur meer beurswaarde kwijt dan Trumps hele investeringspakket groot was. De Amerikaanse AI-droom spatte uit elkaar. Niet mensen maar processoren leken ineens massaal werkloos te gaan worden.
Eens te meer bleek dat niet een overdaad maar juist een gebrek aan middelen innovatie baart.
Alle techbedrijven? Nee. Eén bedrijf steeg zelfs wat in waarde: Meta. Niet toevallig de enige Amerikaanse techgigant die had besloten om geen miljarden in AI te gaan pompen. Omdat ze al te ver op de concurrentie achterlagen. Met gevoel voor public relations had Mark Zuckerberg daarom aangekondigd dat ze de AI-revolutie met opensourceoplossingen wilden gaan stimuleren. Uitgerekend met die gratis hulp kon DeepSeek zijn eigen concurrenten en die van Meta een bloedneus slaan.
OpenAI, het bedrijf dat het ‘open’ alternatief voor de commerciële AI-revolutie had willen worden, maar toen ineens weer niet, ving de klap in eerste instantie op door het Chinese vernuft de hemel in te prijzen, en toen ineens weer niet. Want DeepSeek had valsgespeeld. Het zou foefjes en snufjes van OpenAI hebben overgenomen, en dat had aanvankelijk wel gemogen, maar daarna dus weer niet.
Eens te meer bleek dat niet een overdaad maar juist een gebrek aan middelen innovatie baart. Eddie van Halen, de Indo-Nederlands-Amerikaanse gitaarheld die in januari zeventig zou zijn geworden, werd gevraagd hoe zijn revolutionaire speltechniek was ontstaan. Geldgebrek, luidde zijn antwoord. Met drie koffers, 75 gulden en een piano arriveerde het gezin Van Halen begin jaren zestig in Californië. Vader Jan, zelf professioneel muzikant, ging borden wassen om het gezin te kunnen onderhouden. Met bijeengescharrelde onderdelen schroefde de jonge Edward een gitaar in elkaar. Geld voor gitaareffecten was er al helemaal niet, dus deed hij rare dingen met zijn vingers om coole geluiden te produceren. Waarmee hij de gitaarwereld op z’n kop zette en miljoenen platen verkocht: ‘If that’s not an American dream, I don’t know what is.’
Deze column is verschenen in Vakblad IP | Informatieprofessional, jaargang 2029 nummer 1, februari 2025.
Posted by Frank Huysmans on 10 februari 2025 | Posted in beleid, columns, opinie, vakpublicaties | Tagged AI, artificial intelligence, artificiële intelligentie, Big Tech, ChatGPT, China, DeepSeek, Donald Trump, Eddie van Halen, Jan van Halen, kunstmatige intelligentie, Mark Zuckerberg, Meta, Nvidia, Sam Altman, Van Halen, Verenigde Staten
|

Still uit ‘Citizen Kane’, film uit 1941 van en met Orson Welles (public domain)
Rupert Murdoch, Silvio Berlusconi, John de Mol, Axel Springer, Patrick Drahi, Christiaan van Thillo, Derk Sauer. Zomaar wat namen van mediatycoons. (Steen)rijk geworden met het exploiteren van kranten, tijdschriften, radio- en tv-zenders en/of programmaproductiebedrijven.
Het verdienmodel van commerciële omroepen is eenvoudig. Trek met je content veel mensen en verkoop hun ogen en oren door aan adverteerders en sponsors. Doe dit zowel bij het brede publiek als bij specifieke doelgroepen. De meeste adverteerders bereiken liever een selecte groep gelijkgestemden dan een massapubliek. Hondenbezitters, autofanaten, tuiniers en foodies. Garagisten en juristen, parachutisten en violisten. Bouw vervolgens merken met je bladen en kanalen, en creëer merktrouw. Komen de lezers en kijkers terug, dan doen adverteerders dat ook.
In het rare land aan de overzijde van de grote plas zit aan alles wat naar collectiviteit ruikt per definitie een luchtje. De Europese publieke omroep is daarop geen uitzondering. Wie betaald wordt met overheidsgeld kan nooit onafhankelijk van diezelfde overheid opereren. Dat moet wel eindigen in een staatsomroep naar communistische snit.
Intussen legt Rupert Murdoch bijna een miljard dollar op tafel en gaat FOX News door alsof er niets is gebeurd.
Dat woord ‘staatsomroep’ dook een jaar of tien geleden wel eens op in een tweets van journalisten van RTL en SBS als die de collega’s van de NOS wilde stangen. Waarop die van de NOS het als geuzennaam gingen gebruiken. Dat is verleden tijd sinds boeren en complotdenkers hun ongenoegen ook op journalisten botvieren, in het bijzonder op die van de publieke omroep. NOS-reportagewagens en -plopkappen gaan inmiddels anoniem door het leven. Het is misschien overdreven te stellen dat het woord ‘staatsomroep’ salonfähig is geworden – maar niet héél overdreven. ’s Lands liberalen gniffelen erom, getergd als ze zijn dat het nog altijd niet is gelukt om de omroep geheel aan de markt over te laten.
Inmiddels is ondubbelzinnig vast komen te staan dat in Amerika Fox News willens en wetens de leugens van Trump en de zijnen over verkiezingsfraude heeft rondgebazuind. Niet omdat ze die geloofden, en evenmin om de voormalige president te steunen. Wel om de terugval in kijkcijfers en (dus) advertentie-inkomsten tegen te gaan. In Duitsland kwam in dezelfde week naar buiten dat de baas van het Springer-concern, eigenaar van onder meer BILD, Business Insider en Politico, zijn redacties een politieke lijn laat uitdragen waarvoor Geert Wilders zich niet zou schamen.
Publieke omroepen, of in het algemeen publiekrechtelijke mediaorganisaties, dienen zich niet te verantwoorden tegenover aandeelhouders, maar tegenover de samenleving. En hoe ondoorzichtig het toezicht op de mediawet ook mag zijn: er is zelfreinigend vermogen. Als aspirant-omroep Ongehoord Nederland zich herhaaldelijk niet aan de journalistieke code van de NPO wenst te houden, gaat er een verzoek naar Den Haag om die omroep uit het bestel te knikkeren.
Intussen legt Rupert Murdoch bijna een miljard dollar op tafel en gaat Fox News door alsof er niets is gebeurd. Doet u mij dan toch maar een staatsomroep.
Deze column verscheen in Vakblad IP|Informatieprofessional, jaargang 27 nummer 4, mei 2023.
Posted by Frank Huysmans on 28 mei 2023 | Posted in columns, opinie, vakpublicaties | Tagged adverteerders, advertenties, Axel Springer, commerciële omroep, communisme, doelgroepen, Donald Trump, Fox Corporation, Fox News, Fox News Media, media, mediabeleid, Mediabesluit, Mediawet, NPO, omroep, Ongehoord Nederland, publieke omroep, publiekssegmentatie, reclame, Rupert Murdoch, socialisme, special interest, sponsoring, staatsomroep, Verenigde Staten
|